اخراج آدم و حوا از بهشت

هنوز چندی از آفرینش آنها نگذشته بود که مرتکب گناه شدند و به سبب این گناه شیطان خوشحال گشت و ناگهان لباس بهشتی از تنشان فرو ریخت و برهنه در میان باغهای بهشت رها بودند و خداوند فرمود؛

[وَ ای آدم به تو فرمان دادیم در میان بهشت گردش کنی و از میوه های بهشتی بخوری، اما تو را از نزدیک شدن به این درخت نهی کردیم و تو از ستمکاران خواهی بود و آدم از کرده خود پشیمان گشت و به حالت خضوع و شرمندگی درآمد.(1)]

وسوسه های شیطان

شیطان که همه بدبختیهای خود و رانده شدن از درگاه الهی و بهشت را از ناحیه آدم می دانست درصدد بود تا به هر طریق که ممکن است موجبات گمراهی آدم و حوا را فراهم سازد، پس ابلیس خود را در میان آرواره ماری پنهان کرد و به آدم نزدیک شد و رو به آدم کرد و گفت: به خدا سوگند من دلسوز و خیرخواه شما هستم، اگر از آن درخت بخوری از غیب و آینده باخبر می شوی و قدرت عظیم می یابی همینطور فرشته خواهی شد و زندگی جاودانه می یابی.(1)و چون آدم نمی دانست که با شیطان گفتگو می کند گفت: اینها وسوسه شیطان است و من جز به دستور پروردگارم عمل نمی کنم.

آدم و حوا در بهشت

پس از آنکه آدم زندگی یافت، خداوند رموز و حقایقی را به او یاد داد و هوشیاری و دانایی آدم بر فرشتگان هم ثابت شد و قرار شد که آن دو (آدم و حوا) در بهشت زندگی

کنند.(1) یکی از این استعدادها درک حقایق هستی و نام گذاری اشیاء بود. اگر چه این مسئله بسیار ساده است ولی اگر آن نبود واقعا با چه مشکلی مواجه می شدیم. در حالی که این قدرت را فرشتگان نداشتند همانگونه که خداوند فرمود؛

نافرمانی شیطان

از هفتاد و سه حرف اسم اعظم خداوند، بیست و پنج حرف را خداوند به آدم آموخت و خداوند دستور داد تا همه بر آدم سجده کنند و همه فرشتگان و جنّیان بر آدم سجده کردند و قابل ذکر است که این سجده نه به خاطر آدم بلکه جهت اطاعت از فرمان خداوند بود. و ابلیس که در صف ملائک بود تکبّر ورزید و از دستور خداوند سرپیچی کرد و این عمل او اولین معصیت او شد و خداوند از ابلیس پرسید؛ «چه چیزی تو را از سجده بر مخلوقی که من به قدرت و عنایت خویش آفریده ام منع کرده؟».(1) ابلیس گفت: خدایا مرا از این سجده بر آدم معاف کن و در مقابل به گونه ای بندگی تو را می کنم که هیچ فرشته ای تو را عبادت نکرده باشد و نیز گفت: من چگونه بر او سجده کنم که من از آتشم و او از خاک. و خداوند فرمود؛ «مرا به بندگی و عبادت تو احتیاجی نیست و چون ابلیس نافرمانی کرد خداوند او را از درگاه خود راند» و در جواب ابلیس فرمود؛ آتش از درخت است و درخت از خاک و اصل درخت از خاک و گِل است.(2)

حضرت آدم علیه السلام

اول هر کار با نام خدا * می شود رو سوی مقصد ره گشا

می کنم آن قصه دِلکش بیان * از عدم هستی چگونه شد عیان

تا خدا از روی حکمت این چنین * با ملایک گفت خواهم در زمین

خلق سازم آدمی با ماء و طین * روح خود را با گِلَش سازم عجین

هنگامی که خداوند جهان هستی را آفرید، و سیارات و ستارگان را خلق کرد، زمین و فرشتگانی را نیز بیافرید تا ستایش کننده او، و فرمان بُردار فرموده های او باشند. در این میان زمین را پدید آورد و گیاهان و کوهها و رودها و دریاها را آفرید و موجوداتی بر روی آن قرار داد تا از آفریده های او استفاده درست کنند و بر روی زمین زندگی کنند، گونه ای از این موجودات گروهی از جنّیان بودند که همیشه در حال جنگ و ستیز و فسادبودند تا اینکه خداوند فرشتگان را به جنگ آنان فرستاد و همه جنگ ستیزان را از میان برداشت و گروهی را نیز به اسارت گرفت که شیطان در میان آن اسیران بود و در آن زمان، کودکی بیش نبود و فرشتگان او را به عرش بردند و به او درس عبادت آموختند تا پروردگار خویش را عبادت کند.

مقدمه

تاریخ انبیاء (از آدم خلیفة اللّه (ع) تا خاتم رسول اللّه (ص))مقدمه[12]

با سلام و درود به پروردگار اعظم چون ستایش و سپاس ابدی از آن اوست، که هستی بخش جهان بی کران و پدید آورنده انسان است و درود بی پایان بر فرستادگان پاک و برگزیدگانش که آنان را برای ارشاد و راهنمایی جهانیان فرستاد تا خوشبختی ابدی را به آنان ارزانی دارند.

آری ستایش پروردگاری را که انبیاء را یکی پس از دیگری، حجّتی در مسیر زندگی انسانها قرار داد تا تکمیل کننده رسالت الهی باشد، پیامبرانی که رسالت پروردگار را سینه به سینه زنده نگه داشتند. و سلام و درود بر آنانی که با تأسی به وحی خداوند و الهام گرفتن از اعمال نیک آنان و اولیاء و سرمشق گرفتن از زندگی آنها در مسیر خداوند گام برداشتند و گام برمی دارند و همچنین سلام به شما خواننده گرامی.

این کتاب بیانگر چگونگی آفرینش بشر و شرح حال زندگی انبیاء که خود عاشقانه سوختند تا راه درست زیستن و درست پیمودن را بر ما نمایان سازند. در پس زندگی هر یک از این بزرگان رازی بسیار بزرگ و ارزشمند نهفته است. شکست ها، پیروزی ها، عذابها، ناکامی ها، استقامت ها، سعادت ها و همه و همه عبرتی است که اگر لحظه ای با

[13]

دقت و تفکر در آن بیاندیشیم، حقایقی را جویا خواهیم شد که سعادت ابدی در وجود ما نقش می بندد و ما را به سرحدّ کمال می رساند.

پس با آگاهی از چگونگی آفرینش انسان و زندگی پر هدف آنها و عمل کردن به رهنمودهایشان بیائید به کمال جاودانه برسیم.

این کتاب با اقتباس از کتاب پروردگار و چندین کتاب دیگر تهیه شده است، باشد که مورد قبول پروردگار واقع شود.

من خود از کودکی عاشق و مشتاق داستان زندگی پیامبران و این راست قامتان عرصه تاریخ بوده ام و همیشه سعی بر این داشتم که از اعمال آنان نتیجه درست گرفته و رهنمودهایشان را ره توشه راهم قرار دهم. هنگام نگارش این کتاب که حدود دو سال به طول انجامید، دلهره ای داشتم که مبادا کتابم به چاپ نرسد و اگر روزی را ببینم که این کتاب به چاپ رسیده است، حس می کنم که با نوشتن آن کوله باری از شانه هایم برداشته شده است. و با کمال گستاخی به خود بگویم که توانسته ام قطره ای از اقیانوس بی کران رسالت انبیاء را که توأم با زحمات، عذابها، مشقّتها، سختیها، بردباریها، شکست ها، پیروزی ها، ناکامی ها و غیره... می باشد به انسانها بنمایانم.

«و مِنَ اللّه توفیق»

انبیاء معلمین بشر - استاد سیدمرتضی خاتمی خوانساری

خوف و ترس پیامبران به چه معنا است؟

سخنرانی استاد رائفی پور در باره ی عکس های پیامبران و امامان

و در حديث معتبر ديگر از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه: حق تعالى پيغمبرى از عرب نفرستاده است مگر پنج نفر: هود و صالح و اسماعيل و شعيب و محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلم كه خاتم پيغمبران است (1).

مترجم گويد كه: مراد از اين حديث آن باشد كه از قبيلۀ عرب بوده باشد، و اين حديث و حديث شامى دلالت مى كند بر اينكه حضرت اسماعيل عرب باشد، و حديث ابو ذر ظاهرش غير اين بود. و ممكن است كه مراد از اين دو حديث اين بوده باشد كه خود به لغت عربى سخن مى گفته و از قبيلۀ عرب بوده باشد، يا آنكه آنها بغير عربى سخن نمى گفته باشند و حضرت اسماعيل بغير لغت عرب نيز سخن مى گفته باشد، و همين روايت را از همين راوى در بعضى از كتب روايت كرده اند مثل روايت ابو ذر كه اسماعيل در آن داخل نيست.

عدد انبيا و اصناف ايشان

به اسانيد معتبره از حضرت امام رضا و حضرت امام زين العابدين عليهما السّلام منقول است كه رسول خدا فرمود كه: حق تعالى صد و بيست و چهار هزار پيغمبر خلق كرده است كه من از همه گرامى ترم نزد خدا و فخر نمى كنم، و خلق كرده روح صد و بيست و چهار هزار وصى كه على نزد خدا از همه بهتر و گرامى تر است (1).

1- . خصال 641؛ امالى شيخ صدوق 196.

علّت بعثت پيغمبران و معجزات ايشان است

به سند معتبر منقول است كه: مردى از ملاحده به خدمت امام جعفر صادق عليه السّلام آمد و سؤالى چند كرد و به شرف اسلام مشرّف شد، كه از جمله سؤالهاى او اين بود كه: به چه دليل اثبات مى نمائى بعثت انبيا و رسل را؟

فرمود كه: ما چون اثبات كرديم به برهان كه ما را خالقى و صانعى هست كه بلندتر است از ما و از جميع آفريده ها، و او منزّه است از آنكه خلق او را توانند ديد، يا او را لمس توانند كرد، يا بر او گفتگو توانند كرد، و دانستيم كه او صانع حكيم است و هر چه حكمت و مصلحت بندگان در آن است از او صادر مى گردد؛ پس ثابت شد كه بايد سفيران و رسولان از او در ميان خلق باشند كه كلام او را به بندگان او برسانند، و ايشان را دلالت نمايند بر آنچه مصلحت و منفعت ايشان در آن است، و بقاء ايشان به آن است، و ترك آن موجب فناى ايشان است. پس ثابت شد كه بايد امر كنندگان او رسانند و ايشان پيغمبرانند و برگزيده هاى او از ميان خلق او كه حكيمان و دانايانند، و حق تعالى ايشان را به علم و حكمت تأديب نموده است و ايشان را مبعوث به حكمت گردانيده است كه با ساير مردم شريك نيستند در احوال و صفات ايشان، هر چند به ايشان در خلقت و تركيب ايشان شبيه و شريكند، و مؤيّدند از جانب حكيم عليم به علم و حكمت و دلايل و براهين و شواهد و معجزات كه دلالت بر صدق دعوى ايشان نمايد، از مرده زنده كردن و كور و پيس را شفا بخشيدن و امثال آنها از امورى كه ساير مردم از اتيان آن عاجزند و به اين علّت اين معنى مسمّى و جارى است در هر عصر و زمان، پس هرگز زمين خدا خالى نيست از حجتى از خدا بر خلق، كه با او علم و معجزه اى باشد كه دلالت بر صدق مقال او، و پيغمبرى كه پيش از او بوده است بكند (1).